ονοματολάτρες

Αίρεση που αναπτύχθηκε το 1913 στο ρωσικό μοναστήρι του Αγίου Παντελεήμονα στο Άγιον Όρος. Ο εκεί μοναχός Ιλαρίων έγραψε θεολογικό σύγγραμμα με τον τίτλο Εις τα όρη του Καυκάσου. Στο σύγγραμμα αυτό υποστήριζε ότι το όνομα του θεού πρέπει να τιμάται ιδιαίτερα και ότι η προσευχή του τελώνη «ο θεός ιλάσθητί μοι τω αμαρτωλώ», όταν επαναλαμβάνεται με κλειστά μάτια, είναι όπλο εναντίον του διαβόλου και επιφέρει την ένωση εκείνου που προσεύχεται με τον θεό. Το Πατριαρχείο της Μόσχας θεώρησε τη διδασκαλία αυτή αιρετική αλλά οι οπαδοί της δεν πείστηκαν, και έγραψαν μάλιστα και διάφορα απολογητικά συγγράμματα. Η ονοματολατρεία σήμερα δεν έχει πλέον οπαδούς.

* * *

οι

προσωνυμία Ρώσων μοναχών τού Αγίου Όρους οι οποίοι δέχονται την ύπαρξη θείας ιδιότητας και σ' αυτό ακόμη το όνομα τού Ιησού Χριστού.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ὄνομα, -ατος + λάτρης].